Młodzieżowa Orkiestra Dęta w Chmielowie

Chmielów to jedna z najstarszych wsi leżących w Kotlinie Sandomierskiej. Człowiek na terenie Chmielowa pojawił się już w neolicie. W Chmielowie odkryto m.in. cmentarzysko z okresu (700-400 r. p.n.e.).

Wieś została założona w XIII wieku, jako wieś królewska.  Od Miechocina przez Chmielów i Komorów prowadziła na południe w głąb puszczy droga, którą przetarli pierwsi łowcy i ich wozy przewożące ubitą zwierzynę, by mięso już zasolone czy uwędzone spławiać dalej Wisłą do grodu sandomierskiego. Z końcem XII wieku Miechocin z nadania książęcego przeszedł w ręce prywatne Bogoriów, a Chmielów został wówczas siedzibą zarządu tej części puszczy przeniesiono do Chmielowa. Chmielów został zniszczony podczas najazdów tatarskich w roku 1241 i następnie 1253 r. Odbudowanie wsi, zapewne na nowym miejscu, trwało do 1374 r. Kolejny najazd, tym razem litewski, spowodował kolejne zniszczenia.

Jednak w XV i XVI wieku następuje rozwój Chmielowa. Stopniowo zmieniał się charakter gospodarczy - podstawą już nie jest łowiectwo, zbieractwo i hodowla, lecz rolnictwo. Według lustracji królewszczyzny starostwa sandomierskiego z roku 1569 oraz inwentarza z lat 1578 – 1586 w Chmielowie było 34 łowców, w Mokrzyszowie 20, Sobowie 2, Grębowie 5, Przyszowie 4.

Następny cios zadaje wsi wojna polsko-szwedzka w latach 1660-1665. Zmniejszyła się wtedy liczba ludności i areał uprawianej ziemi.                      W latach 1772-1835 Chmielów jako dawna wieś królewska stanowił własność skarbu austriackiego. Po I rozbiorze Polski ziemie, które były położone w dorzeczach Wisły i Sanu znalazły się pod panowaniem Habsburgów austriackich wtedy to Chmielów był odsprzedawany różnym rodzinom magnackim. Po 1835r. klucz chmielowski złożony z wsi: Chmielów, Jadachy i Cygany został sprzedany spółce Karol Perrot i Jan Jędrzejewicz. Po uwłaszczeniu w 1848 r. wieś stopniowo traciła pańszczyźniany charakter. Poziom gospodarowania był niezbyt wysoki. Poprawa nastąpiła dopiero pod koniec XIX wieku i na początku obecnego stulecia. W 1895 r. wieś kupili Tarnowscy z Dzikowa, najbogatsi ziemianie w tej okolicy. Wpłynęło to korzystnie na rozwój Chmielowa - wybudowano linię kolejową z Łodzi Kaliskiej do Dębicy, kościół parafialny pw. św. Stanisława, tartak, młyn i gorzelnię. Dzięki tym zakładom Chmielów stał liczącym się ośrodkiem przemysłowym w powiecie tarnobrzeskim. W XIX wieku zbudowano w Chmielowie dworek nazywany Belwederem - w chwili obecnej zakupiony przez prywatnego właściciela. Na terenie przyległego parku znajdują się trzy pomniki przyrody:

• nr 641: lipa szerokolistna - Tilia platyphyllos,

• nr 331 i 332: dąb szypułkowy - Quercus Robur.

Chmielów został zbombardowany 2 września 1939 roku przez Niemców.  W wyniku nalotu wieś poniosła dotkliwe straty - zginęło kilkadziesiąt chmielowian. Cel bombardowania nie został do tej pory jasno określony. Istnieje na ten temat kilka teorii:

1. Chmielów miał zostać pomylony przez lotnictwo niemieckie z wytwórnią amunicji w Nowej Dębie.

2. Atak był konsekwencją prywatnych zatargów z Niemcami mieszkającymi w Chmielowie, upokorzonymi po I wojnie światowej (jeden z nich był w czasie II wojny oficerem Luftwaffe)

3. Kolejny wątek może prowadzić do miejscowego tartaku, będącego własnością hr. Tarnowskich, którzy handlowali materiałem drzewnym z niemieckimi spółkami (Fussmann) zaopatrującymi Luftwaffe (materiał do przeanalizowania w Archiwum Dzikowskim, obecnie Państwowe Archiwum na Wawelu oddz. w Krakowie).

Warto dodać, iż w wyniku bombardowania ucierpiała ludność i zabudowa cywilna, natomiast zabudowania fabryczne, węzeł kolejowy i budynki parafii wraz z kościołem ocalały.

W Chmielowie znajduje się także pomnik upamiętniający bitwę pod Grunwaldem (w lasku w kierunku Jadachów).

W 1924 powstała parafia, a w 1926 ufundowano kościół św. Stanisława.

Na terenie tej miejscowości znajdują się dwa cmentarze. Jeden stary znajduje się w części wsi zwanej Mogiły (do czasów międzywojnia) oraz drugi, leżący przy drodze do Tarnobrzega. W północnej części wsi znajdował się cmentarz choleryczny (obecnie teren kopalni siarki), do którego wiedzie istniejąca do dzisiaj droga, zwana przez miejscowych Trupią lub Młyńską (przedłużenie tzw. wądołu) - określenie "Trupia droga" widnieje na mapie katastralnej Chmielowa z połowy XIX w., znajdującej się w Archiwum Państwowym w Rzeszowie.

​